Πώς να αποπολώσουμε τον εαυτό μας: Επικοινωνία και κατανόηση μεταξύ πολιτισμών – BehavioralEconomics.com
Των Shaye-Ann Hopkins και Shanta Ricks
Ποιος είσαι? Ποιοι είναι οι γύρω σου; Καταλαβαίνετε πόσο μοιάζετε και πόσο διαφέρετε από αυτούς;
Υπάρχουν αμέτρητες ατομικές διαφορές μεταξύ ανθρώπων και ομάδων. Οι ομάδες έχουν οριστεί και κατηγοριοποιηθεί με βάση πολλαπλές ταυτότητες, όπως το έθνος από το οποίο προέρχεστε, το έθνος από το οποίο προέρχεστε ή τον πολιτικό σας προσανατολισμό. Αυτοί οι διαχωρισμοί έχουν εξελιχθεί σε κομματισμό μεταξύ των ομάδων, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να κατανοήσουμε πώς διαφέρουμε πολιτισμικά και μεταξύ ομάδων και πώς μπορούμε να αρχίσουμε να μειώνουμε τον αντίκτυπο αυτών των διαφορών. Καθώς η πόλωση γίνεται πιο πιεστικό ζήτημα, υπάρχει αυξημένη αξία α) να μάθουμε για διαπολιτισμικά μοντέλα που εξηγούν τις διαφορές μεταξύ των ομάδων και β) να διερευνήσουμε πώς οι θεωρίες που βασίζονται σε ομάδες μπορούν να εφαρμοστούν σε ζητήματα όπως η πολιτική πόλωση. Με αυτές τις πληροφορίες από μοντέλα και εφαρμογές, μπορούμε στη συνέχεια να διαμορφώσουμε λύσεις που μειώνουν τις διαφορές. Εάν μπορούμε να βελτιώσουμε τον τρόπο που βιώνουμε τους άλλους, μπορούμε να μειώσουμε τη διαίρεση μέσω της επίγνωσης, της κατανόησης και της επικοινωνίας.
Διαπολιτισμικό Μοντέλο
Ένα παράδειγμα ενός διαπολιτισμικού μοντέλου που παρέχει γνώσεις για τις διαφορές που βασίζονται σε ομάδες είναι το μοντέλο διαστάσεων συμπεριφοράς του Lewis. Ο Lewis ανέπτυξε ένα πλαίσιο στο βιβλίο του το 1996, Όταν οι πολιτισμοί συγκρούονται, για την ομαδοποίηση των εθνικών και περιφερειακών πολιτισμών χρησιμοποιώντας τις εμπειρίες του από την εργασία σε περισσότερες από 20 χώρες και την επίσκεψη σε 135 από αυτές. Το πλαίσιο εστιάζει στις διαφορές μεταξύ των ομάδων όσον αφορά τις χρονικές προοπτικές, τον προσανατολισμό της διαδικασίας και τα στυλ αντιπαράθεσης. Ο Lewis κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες με βάση τη συμπεριφορά: γραμμική-δραστήρια (π.χ., προσανατολισμένοι στην εργασία, εξαιρετικά οργανωμένοι σχεδιαστές), πολυ-δραστήριοι (π.χ. προσανατολισμένοι στους ανθρώπους, πιο ομιλητικοί «συγγενείς») και αντιδραστική κουλτούρα (π.χ. εσωστρεφείς ακροατές με σεβασμό ). Λουδοβίκος διάσημος ότι τα στοιχεία αυτών των 3 κατηγοριών επεκτείνονταν πέρα από τα έθνη, ισχύοντας για περιοχές, φυλές και επαγγέλματα.
Ένα παράδειγμα που παρέχει ο Lewis είναι η εμπιστοσύνη σε πολιτιστικές ομάδες. Τα μέλη κοινωνιών μεσαίας έως υψηλής εμπιστοσύνης, όπως η Γερμανία και οι ΗΠΑ, συνήθως εμπιστεύονται τους άλλους. Συνήθως είναι γραμμικά ενεργοί και υποθέτουν ότι οι συμπολίτες τους «ακολουθούν τους κανόνες», με αποτέλεσμα να εμπιστεύονται ένα άτομο μέχρι να αποδειχθούν αναξιόπιστοι. Η εμπιστοσύνη είναι επιστημονική και βασίζεται σε γεγονότα και αριθμούς. Οι πολυδραστικοί πολιτισμοί εμπιστεύονται τους ανθρώπους που δείχνουν συμπόνια, αποδέχονται την εγγύτητα και προστατεύουν τα τρωτά τους σημεία. Σε ιδιαίτερα αντιδραστικούς πολιτισμούς όπως η Ιαπωνία, η Κίνα και η Κορέα, η εμπιστοσύνη κερδίζεται μέσω της συμπεριφοράς με σεβασμό, της «προστασίας του προσώπου του άλλου», της ανταπόδοσης χάρης και της επέκτασης προβλέψιμων ευγενειών.
Σημασία και Εφαρμογές
Γνωρίζουμε ότι οι ομάδες και τα άτομα είναι διαφορετικά, αλλά θεωρίες όπως αυτή διευκρινίζουν πώς εκδηλώνονται αυτές οι διαφορές μεταξύ των ομάδων. Αυτές οι γνώσεις από τη διαπολιτισμική εργασία έχουν εμπνεύσει μια σειρά ερευνών σε διάφορα πλαίσια που περιλαμβάνουν διαπολιτισμικές διαπραγμάτευση και διαπραγματεύσεις, μάθηση και διδασκαλίαεμπιστοσύνη, τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, οπτική επεξεργασία, και την πολιτική. Η διομαδική έρευνα δείχνει τη σημασία της κατανόησης μεταξύ και εντός των πολιτισμών, και τις εφαρμογές τους σε διαφορετικές ομάδες σε τομείς όπως η πολιτική (τόσο σε ατομικό όσο και σε επίπεδο πολιτικής).
Διαιρέσεις στην Πολιτική
Γιατί είναι σημαντικό να εξετάζουμε και να κατανοούμε τις διαφορές μεταξύ ομάδων σε τομείς όπως η πολιτική; Βρισκόμαστε σε μια εποχή διχασμού που συνεχίζει να αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου. Υπήρχαν πάντα διαφορές στις πεποιθήσεις μεταξύ των ομάδων (π.χ. απόψεις για τη μετανάστευση ή τους φόρους), αλλά αυτές οι διαφορές συνέχισαν να εξελίσσονται. Το αποτέλεσμα? Έντονα πολωμένες ή διχασμένες κοινωνίες. Οι νοοτροπίες «εμείς» εναντίον «αυτοί» έχουν εξελιχθεί μέσω πολιτικών σχισμών ή εσωτερικών διαιρέσεων με βάση την ταξική εθνότητα ή τη θρησκεία, που επηρεάζουν την κοινωνία. Οι ταραχές, οι πόλεμοι και γενικά δημοκρατική διάβρωση σε όλη την πολωμένη υδρόγειο παρέχουν στοιχεία για αυτό.
Σε όλα τα έθνη, αυτές οι διασπάσεις διαφέρουν με βάση τις πολιτικές εμπειρίες και αντιλήψεις, αλλά συνεχίζουμε να βλέπουμε κοινά θέματα. Το Edelman’s Trust Barometer διαπιστώνει ότι παγκοσμίως, 6 στα 10 οι άνθρωποι δηλώνουν τώρα ότι είναι προεπιλογή τους να μην εμπιστεύονται μέχρι να τους παρασχεθούν στοιχεία αξιοπιστίας. Η Τουρκία, για παράδειγμα, έχει χαρακτηριστεί ως κατώτερο καταπίστευμα και πολωμένη χώρα. Βλέπουμε παρόμοιες τάσεις σε χώρες όπως η Βενεζουέλα, η Πολωνία και η Ουγγαρία, όπου υπάρχουν απόδειξη δημοκρατικής διάβρωσης και μεγαλύτερης συγκέντρωσης εξουσίας.
Στις ΗΠΑ, οι ομάδες είναι πιο διχασμένες από ποτέ, με αισθήματα εκτός ομάδας και γενικότερη εμπιστοσύνη συνεχίζοντας να μείωση στο περασμα του χρονου. ο Κρυφές Φυλές Η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «έχουμε γίνει ένα σύνολο φυλών, με διαφορετικούς κώδικες, αξίες, ακόμη και γεγονότα. Στις δημόσιες συζητήσεις μας, φαίνεται ότι πλέον δεν διαφωνούμε απλώς». Ένα άλλο 64% δηλώνει ότι έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να κάνουν εποικοδομητικές και πολιτικές συζητήσεις για θέματα στα οποία διαφωνούν.
Η πόλωση διαιωνίζεται ακόμη περισσότερο από θάλαμοι ηχούς, ή άτομα που κυρίως βιώνουν και αλληλεπιδρούν σε φυσαλίδες και ομάδες με παρόμοιες σκέψεις. Με συστήματα πολυμέσων και τεχνολογίας τροφοδοτώντας αυτά τα χωρίσματα, τα άτομα συνεχίζουν να πολώνονται. Τα κοινωνικά δίκτυα στα οποία ανήκουν οι άνθρωποι μπορούν να «ανασυνθέσουν» τις προσωπικές τους συμπεριφορές με την πάροδο του χρόνου, ώστε να αντικατοπτρίζουν τις απόψεις των ανθρώπων με τους οποίους συνδέονται.
Διόρθωση του Διχασμού
Με αυτή τη διαίρεση, το ερώτημα γίνεται: πώς μπορούμε να γίνουμε λιγότερο πολωμένοι;
Σε χώρες και ομάδες, βλέπουμε διαφορές στον τρόπο με τον οποίο τα άτομα δείχνουν την υποστήριξη του κόμματος, την ψήφο και την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση. Αυτά οφείλονται σε έμφυτες διαφορές στις εμπειρίες και τις προτιμήσεις μεταξύ διαφορετικών ομάδων. Διαισθητικά, φαίνεται σαν να πιέζουμε τον εαυτό μας και τους άλλους να κατανοήσουν αυτές τις διαφορές μπορεί να μας βοηθήσει να ταιριάξουμε διαφορετικά κομμάτια του παζλ. Επιπλέον, μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό σε ορισμένες ομάδες και όχι σε άλλες, και γιατί οι άνθρωποι έχουν τις πεποιθήσεις που έχουν.
Πώς να αποπολώσουμε τον εαυτό μας
Αυτό δημιουργεί δύο λύσεις: 1) βελτίωση της κατανόησης και της επικοινωνίας μεταξύ των διαφορών και περαιτέρω 2) της εξερεύνησης των κοινών, μοναδικών ταυτοτήτων μας.
Προκειμένου να επικοινωνούμε καλύτερα, υπάρχουν ευκαιρίες στο να εμπλακούμε με πόρους που προωθούν εποικοδομητικό διάλογο, συνδέουν τους ανθρώπους πέρα από τα χάσματαή επιτρέψτε μας να καταλάβουμε πώς να το κάνουμε γεφυρώσει τις διαφορές. Επιπλέον, ως ερευνητές και επαγγελματίες, ιδέες όπως αυτή μας βοηθούν να σκεφτόμαστε πιο κριτικά για το πώς μπορούμε να σχεδιάσουμε παρεμβάσεις που είναι πιο πολιτισμικά προσαρμοσμένες. Σημαίνει επίσης να κάνουμε πιο εις βάθος έρευνα για μοντέλα (όπως το μοντέλο Lewis) ή άλλα που ισχύουν για την εργασία που κάνουμε.
Ένας άλλος τρόπος μείωσης της πόλωσης μπορεί να είναι μέσω της προσφυγής σε ένα πρωταρχικής εθνικής ταυτότητας. Η έκθεση Hidden Tribe σημειώνει επίσης ότι «οι Αμερικανοί κάνουν τη ζωή τους με παράλογα ανακριβείς αντιλήψεις ο ένας για τον άλλον». Σπουδές σαν του Muzafer Sherif Πείραμα Robbers Cave σχετικά με την επίλυση συγκρούσεων έδειξε ότι μετά τη δημιουργία της σύγκρουσης, οι ανώτεροι στόχοι (στόχοι τόσο μεγάλοι που απαιτούνται περισσότερες από μία ομάδες για να επιτευχθεί ο στόχος) μείωσαν τη σύγκρουση σημαντικά περισσότερο από άλλες στρατηγικές. Εργασία όπως αυτή τονίζει την αξία της συνεννόησης για έναν ευρύτερο σκοπό έξω από τις ατομικές και ομαδικές μας ταυτότητες.
Είμαστε διαφορετικοί και αυτό είναι μια χαρά. Οι δια-ομαδικές θεωρίες μας βοηθούν να κατανοήσουμε και να εκτιμήσουμε αυτές τις διαφορές. Αυτές οι διαφορές επεκτείνονται σε θέματα όπως η πολιτική πόλωση, η οποία έχει αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, υπάρχει αξία στο να μάθουμε πώς να επικοινωνούμε καλύτερα και να αναγνωρίζουμε ότι έχουμε κοινές ταυτότητες με όλους τους γύρω μας. Η γνώση αυτού μπορεί να μας βοηθήσει να συνδεθούμε πιο ουσιαστικά με ένα ευρύτερο φάσμα ανθρώπων και να ξεφύγουμε από τους δικούς μας θαλάμους ηχούς. Είναι σημαντικό για όλους – είτε είναι να κάνεις φίλους είτε να είσαι καλύτερος ερευνητής. Τελικά, η αποπόλωση του εαυτού μας μπορεί να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι, λιγότερο διχασμένοι άνθρωποι.
Αυτό το άρθρο επιμελήθηκε από Shaye-Ann Hopkins.
Η Shaye-Ann McDonald είναι Ερευνήτρια Συμπεριφοράς στο Κέντρο Προηγμένης Ενημερότητας στο Πανεπιστήμιο Duke. Συνεργάζεται με την κυβερνητική ομάδα για να σχεδιάσει καινοτόμες παρεμβάσεις που διερευνούν τη βιωσιμότητα, τα κίνητρα, την εμπιστοσύνη και την παραπληροφόρηση. Η Shaye-Ann σπούδασε ψυχολογία και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο των Δυτικών Ινδιών και συμπεριφορικά οικονομικά και χρηματοοικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ.
Η Shanta Ricks έλαβε το Master of Arts στην Ψυχολογία από το North Carolina Central University και τώρα εργάζεται στο εργαστήριο της ομάδας Common Cents and Health στο Centre for Advanced Hindsight. Το ερευνητικό της ενδιαφέρον περιλαμβάνει τη διερεύνηση των ψυχολογικών μηχανισμών που εμποδίζουν τις συμπεριφορές υπέρ της υγείας και των οικονομικών.
